Samen met componist Daniel van de Duim en de ontwerpers van Studio Hartebeest brengen wij het oudste verhaal bekend naar de oudste stad Nijmegen. Met een mix van composities en beeldverhalen brengen wij dit jaar het ‘Epos van Gilgameš’ weer tot leven aan de Waal.

Het Epos van Gilgameš vond zijn oorsprong in Uruk, in het huidige Irak. Dit oeroude verhaal begint nog ver voordat Noviomagus zijn oorsprong vond en verhaalt, in twaalf tabletten, een machtige koning genaamd Gilgameš, die smacht naar avontuur. Hij vertrekt met zijn – eerst rivaal, maar later bondgenoot en vriend – Enkidu vanuit Uruk. Tijdens hun avontuurlijke tocht verliest hij zijn meest dierbare vriend waarna hij, in angst voor hetzelfde lot, op zoek gaat naar het eeuwige leven. Na een lange queeste, waarin hij onder andere op zoek gaat naar de enige niet-goddelijke man die de status wist te bemachtigen tijdens een zondevloed – later waarschijnlijk verbasterd in het verhaal van de Ark van Noach – komt hij tot de conclusie dat hij moet leren leven met zijn Aardse bestaan en keert hij terug naar Uruk. Hoewel circa 4000 jaar oud, bevat het Epos van Gilgameš door zijn existentiële karakter veel raakvlakken met het hier en nu. Het raakt de essentie van ons menszijn en de zoektocht naar ‘de zin van het leven’.

In 2020 realiseerde Studio Hartebeest een enorme muurschildering aan de Waalkade in Nijmegen over prinses-keizerin Theophanu, een van de belangrijkste vrouwen van West-Europa in de Middeleeuwen en haar bijzondere band met Nijmegen. Samen met kunsthistoricus Mariëtte Verhoeven maakte Hartebeest aansluitend het boek Theophanu, de prinses uit het Oosten, Keizerin van het Westen.

Daniël van der Duim is pianist, componist en producer. In het werk van Daniël staat vrijwel altijd het narratieve centraal; de muziek heeft altijd een bepaalde thematiek en hij neemt je graag mee naar een wereld waarin je even je oog dicht mag doen en mag wegdromen in het verhaal. Zo zijn zijn albums vrijwel altijd concept-albums. In 2021 presenteerde hij zijn eerste soloproject onder de naam Daniël Tomàs genaamd Pintures. In Pintures gaat het in vergelijking met zijn eerdere werk meer om de introspectie. Nummers uiten vaak een bepaald gevoel waar moeilijk woorden aan vast te plakken zijn. Het is een ode aan de kracht van de verbeelding, die je vindt als je maar goed genoeg naar binnen kijkt.

Een uitvoering die zijn weg vindt vanuit jazz en vrije improvisatie en de connectie zoekt met storytelling en beeldende kunst, met dank aan het makersfonds van de Gemeente Nijmegen.

Nieuwsgierig naar het epos geworden? Voor wat meer achtergrond: